Mijn huis, onze thuis!

Het is nu een jaar geleden ... een jaar geleden dat ik het leven van vier mensen (en een hoop anderen uit onze omgeving) op hun kop heb gezet.

Een jaar geleden trok ik de deur van onze gezinswoning definitief achter mij dicht. Ik verliet het 'veilige' gezinnetje dat we onze kinderen wilden geven, op zoek naar een gelukkiger leven.
Ik was er van overtuigd dat de kinderen gelukkiger zouden zijn met een gelukkige mama die ergens anders woont dan de eeuwige ruzies en spanningen van twee ouders die uit elkaar zijn gegroeid maar koste wat het kost samen willen blijven voor de kinderen.

Een scheiding spookte al jaren door mijn hoofd. Ik was doodongelukkig en vond het een verschrikkelijk idee dat dit mijn leven zou zijn, dat ik nooit 'geluk' zou kennen in mijn leven.
Ik durfde de stap toen niet te zetten omdat ik het idee van mijn kinderen een week te moeten afgeven niet aan kon. Ik wilde de kinderen altijd bij mij en hen slechts één weekend op twee aan hun papa geven, maar ik wist dat hij daar niet mee akkoord zou gaan. Naarmate de jaren vorderden werd ik steeds meer ongelukkig waardoor het argument dat ik de kinderen altijd bij mij wilde hebben steeds minder zwaar door woog. Daarnaast merkte ik aan onze oudste zoon dat hij last kreeg van de eeuwige spanning in huis.

Mijn partner en ik leefden twee verschillende levens met steeds minder begrip voor elkaar. Hij was in mijn ogen een geldwolf. We hadden geld, veel geld, maar het mocht niet uitgegeven worden of toch niet aan dingen die ik belangrijk vond. Bonussen die hij kreeg werden gebruikt voor zijn hobby's ook al zou ik nooit carrière kunnen maken (en dus veel verdienen) omdat ik halftijds werkte om onze kinderen op te voeden.
En ik ging hoe langer hoe meer 'de alternatieve kant' op. Ik werd groener (eigenlijk altijd al geweest, maar die kant had ik jaren goed verborgen gehouden voor mezelf en mijn partner) en ik begon in te zien dat geld écht niet gelukkig maakt.
In die jaren gingen mijn ouders uit elkaar. Ik vond het erg pijnlijk en kreeg geen steun van mijn partner. Eén van de redenen die mijn papa mij gaf om toch nog te scheiden (mijn beide ouders waren al in de zestig) was dat hij vermoedde niet zo heel lang meer te leven en die laatste jaren toch nog een gelukkig leven wilde. Dat zette mij natuurlijk aan het denken.

Op een dag, een paar jaar geleden, had ik beslist dat ik weg zou gaan. Maar ... ik kón niet weg. Ik zat toen al maanden thuis wegens bore-out door een halftijdse job die voor mij niet uitdagend genoeg was. Ik had die job aangenomen omdat ik op dat moment dacht dat dat het enige was wat ik kon. Mijn zelfvertrouwen zat op een ongekend dieptepunt door toedoen van een partner die mij telkens duidelijk maakte dat mijn beslissingen en mijn uiterlijk niet goed waren. Hij zei dat niet letterlijk natuurlijk, zo erg was hij niet. Maar achteraf gezien was hij al van in het begin van onze relatie bezig om mijn zelfvertrouwen onderuit te halen. Ik vermoed dat hij dit onbewust deed, maar het heeft er natuurlijk wel diep ingehakt.
Door de spanningen thuis had ik nergens nog fut voor en ik wist niet hoe het verder moest. Ik had  nauwelijks een inkomen en ik wilde niet vertrekken als ik mezelf en de kinderen geen behoorlijk leven kon bieden.

Dus besliste ik om een jaar voltijds te gaan studeren voor zorgkundige. Ik dacht dat ik in de thuiszorg wel mijn ei kwijt zou kunnen. Vlak vóór de opleiding startte heb ik mijn partner gezegd dat ik wilde weggaan. Hij was erg geschrokken, hij zag het blijkbaar niet aankomen. Een paar dagen later kreeg ik bericht hoeveel mijn werkloosheidsuitkering zou zijn voor dat jaar. Het was verschrikkelijk! Met dit bedrag zou ik zelfs maar net de huur van een huisje kunnen betalen, laat staan eten en kleren voor de kinderen kopen. Ik wist dus dat ik nog zeker een jaar vast zat bij een partner die ik hoe langer hoe meer haatte.
De opleiding was voor mij eigenlijk te gemakkelijk, maar ik heb er heel veel uit geleerd. We zaten met een 20-tal cursisten in de klas. Allemaal met een andere achtergrond, sommige met al een half leven achter zich, anderen begonnen er nog maar net aan. Sommigen hadden een goede relatie, anderen waren gescheiden, alleenstaand of hadden een slechte relatie. In dat jaar kon ik beetje bij beetje mijn zelfvertrouwen opkrikken.
Het werd me al snel duidelijk dat de job als zorgkundige niets voor mij zou zijn. De stages in het rusthuis waren een hel (de flashbacks over het leven dat de mensen in het rusthuis hebben ebben eindelijk een beetje weg), maar ook de thuiszorg bleek niets voor mij. Maar ik heb doorgezet, ik wilde niet opgeven. Ik wilde een voorbeeld voor mijn kinderen zijn. Ik wilde hen tonen dat ze alles kunnen bereiken ook als ze op hun 18de verkeerde keuzes maken.
Tegen het einde van de opleiding wist ik zeker dat ik opnieuw een administratieve job wilde, maar dit keer wel eentje op mijn niveau. Twee weken nadat ik afgestuurd was, kon ik voltijds beginnen in een leuke functie. Ik verdiende eindelijk voldoende om op eigen benen te kunnen staan.

Ik heb nog gewacht om mijn beslissing aan mijn partner mee te delen tot na de zomervakantie. Opnieuw was hij erg geschrokken. Hij dacht dat met mijn nieuwe job als bij toverslag alle problemen tussen ons opgelost waren. We spraken af om altijd het beste te doen voor de kinderen, zij mochten niet het slachtoffer worden van mijn keuze. Vanaf het moment dat ik verhuisd was zouden we elk een week voor de kinderen zorgen, maar wel met veel soepelheid zodat de andere ouder voor de kinderen kan zorgen als het eens niet lukt of dat de kinderen mee kunnen naar een familiefeest als dit toevallig in het weekend van de andere ouder valt.

Een maand later vond ik een koophuis. Even later hebben we de kinderen ingelicht. Ze waren toen 7 en 5 jaar oud. Zoals te verwachten was reageerden ze niet echt op het nieuws. In de maanden nadien probeerde ik hen zoveel mogelijk positief te betrekken. Ik vertelde enthousiast over ons nieuwe huisje, ze mochten mee op bezoek in het huis, ik toonde hen de nieuwe meubels die ik zou kopen. Ze kregen elk een nieuw bed en zouden voor het eerst in hun leven samen in één kamer mogen slapen.
Ondertussen bleef mijn partner vragen of zelfs smeken om te blijven. Hij wist niet wat hij zonder mij moest doen. We zouden mijn nieuwe huis kunnen houden en verhuren. Maar voor mij was het al veel te laat. Jaren geleden, toen we ooit samen relatietherapie volgden had het moeten veranderen, nu was het te laat.

Vlak voor kerst van dat jaar konden de werken beginnen aan mijn huis. De vorige eigenaars hadden  grote verbouwingen gedaan, maar het huis was nooit echt afgewerkt. Ik liet alle muren bepleisteren, binnendeuren plaatsen, de slaapkamers afwerken, ...
En plots begon mijn partner te vragen wanneer ik zou vertrekken en of ik niet vroeger in het huis kon. Ik wist dat er toen iets veranderd was. Ik vermoedde dat hij iemand had leren kennen en tegen dat ik zou verhuizen zou zij al klaar staan om mijn plaats in te nemen.

De werken aan mijn huis liepen vertraging op, het pleisterwerk moest langer drogen dan de aannemer mij vooraf had verteld. Maar de levering van de meubels was al weken vooraf geregeld. De Ikea-dozen werden gestapeld in de leefruimte en in de kinderkamer. Ook al vroeg ik of ik nog een paar weken langer in het huis van mijn partner mocht blijven omdat mijn huis nog niet klaar was, toch moest ik samen met de kinderen het huis uit.

De eerste weken sliepen we samen in mijn kamer in de zolder, met twee in mijn groot bed en eentje op de luchtmatras naast het bed. Het was er berekoud. Eten deden we aan het keukeneiland (gelukkig hadden de vorige eigenaars de barstoelen laten staan) en spelen probeerden de kinderen in hun kamer tussen de dozen. Het huis stond volledig overhoop. Beneden was het één-en-al stof en grote kartonnen dozen met meubels en spullen. In de kinderkamer waren de muren nog aan het drogen, dus mocht de kleerkast (de kleerkasten waren de enige meubels die ik heb laten monteren) niet tegen de muur staan. Ik had al één kinderbed in elkaar gestoken, maar dat mocht ook nog niet tegen de muur en alle dozen met spullen voor boven stonden midden in de kamer. Dag en nacht stond er een bouwdroger te zoemen in de hoop de muren wat sneller uit te drogen. De aannemer werkte verder terwijl ik er al woonde en overdag ging ik werken.

De eerste keer dat mijn ex de kinderen kwam halen voor een week nam hij mij apart. Hij vertelde mij dat hij iemand had leren kennen en dat ze dit weekend samen met de kinderen zouden gaan bowlen. Ik was razend, ook al had ik het verwacht. Hoe kon hij mij na 13 jaar zo snel vervangen? Betekende ik dan maar zo veel voor hem? En waarom moest hij het net nu vertellen? Net als ik de kinderen voor het eerst moet afgeven. Besefte hij dan niet hoe zwaar dit voor mij was?

Uiteindelijk had ik die eerste weken tot zelfs maanden niet veel tijd om stil te staan bij mijn verdriet om de kinderen af te geven. Elke avond probeerde ik het huis iets mooier te maken. Zo lang er aan het huis gewerkt werd kon ik niet zo heel veel doen, maar eens de aannemer vertrokken was, kon ik de meubels in elkaar steken. Stoelen, tafel, bedden, zetel, kasten, ... alles stak ik in elkaar, soms met een beetje hulp van de kinderen of mijn mama, maar het meeste deed ik zelf ook als er op de handleiding stond dat je het met twee moet doen.
En zo werd mijn huis, onze thuis!

Mijn ex heb ik nog een paar keer op zijn plaats moeten zetten omdat hij onvoldoende respect had tegenover mij in mijn eigen huis. Ik laat niet meer op mijn kop zitten. In het begin was geld nog een probleem tussen ons. Maar ik denk dat we nu een regeling gevonden hebben waar we ons allebei redelijk kunnen in vinden.

En de kinderen zijn veel gelukkiger dan vroeger. Op het einde van vorige schooljaar vertelde de kleuterjuf dat ze veel schrik had dat onze jongste zoon er niet goed zou door komen nadat hij erg teruggetrokken geworden was toen we hem verteld hadden over de scheiding. Maar tegen het einde van het schooljaar was hij weer de liefste en vrolijkste versie van zichzelf. Onze oudste zoon lijkt veel gelukkiger, de spanning thuis is er vanaf en dat merk je heel goed aan hem.

En zo zit ik hier in mijn eentje want de kindjes zijn bij hun papa, in mijn eigen huisje, baas over mijn eigen leven. Na denken over het voorbije jaar, wat ik al allemaal heb bereikt en wat de plannen voor de toekomst zijn. Ik durf nog niet na te denken over de lange termijn. Ik weet niet wat de toekomst zal geven, zal ik ooit een goede partner vinden? Laat ons hopen van wel, maar ik blijf liever alleen dan mijn leven te delen met iemand die mij niet gelukkig maakt.

Vermageren zonder Dieet - Werkt het echt?

In mijn vorig artikel 'Vermageren zonder Dieet' kan je lezen hoe je zonder té veel moeite kan vermageren.
Maar werkt het echt?
Ja! En ik ben daar het levende bewijs van.
Wekelijks geef ik jullie hier een zicht op mijn gewicht, mijn buikomtrek, wat beter kon en mijn bedenkingen.

Het is belangrijk om eerst na te denken over een haalbaar einddoel.
Tegen de feestdagen (nog zo'n vier maanden vanaf nu) wil ik een kilo of 5 tot 7 minder wegen. Met een klassiek dieet heb je hiervoor geen vier maanden nodig, maar ik weet dat ik een dieet niet vol hou, dus ga ik op een trage, vol te houden manier vermageren.
Tegen volgende zomer (over 10 maanden) wil ik 10 kilo lichter wegen en zo mijn gewicht van voor mijn zwangerschappen bereikt hebben.
Nog belangrijker dan mijn gewicht, is het uitzicht van mijn lichaam. Ik wil af van mijn buikje en van de cellulitis over heel mijn buikstreek. Ik wil dat mijn armen en benen steviger zijn, dus meer spieren en minder vet.
En nóg belangrijker dan een goed uitziend lichaam is dat ik mij goed in mijn vel wil voelen. Maar ik ben er zeker van dat dit ook in orde komt.

Om dit einddoel te bereiken wil ik volgende doelen behalen:

• Slaapdoel: tegen 22u gaan slapen
• Bewegingsdoel: dagelijks minimaal 5 000 stappen zetten en wekelijks 1 keer naar de stad en terug fietsen (+/- 10 km)
• Drankdoel: veel water drinken en alcohol en zoete dranken tot een minimum beperken
• Voedingsdoel: dagelijks gezonder en minder eten, gezondere tussendoortjes kiezen en op feestjes minder eten of gezondere keuzes maken

Dag 0

73,7 kg

buikomtrek 98 cm

Tegen de feestdagen wil ik dus maximaal 68,7 kg wegen.

Dag 7

72,7 kg

buikomtrek 96 cm

Gezondere voeding kiezen lukt goed. Het is nog mooi weer en we hebben veel fruit in huis.

Dagelijks heb ik meer dan 5 000 stappen gezet en ook het fietsen is gelukt

Dag 14

72,3 kg

buikomtrek 97,5 cm

Mijn buikomtrek is weer gestegen omdat ik al een paar dagen niet naar het toilet ging, misschien moet ik weer wat beter op mijn voeding letten zodat mijn darmen beter kunnen werken.

Twee dagen heb ik minder dan 5 000 stappen gezet. Zondag lijkt een moeilijke dag om veel te bewegen. Ik ben wel twee keer naar de stad gefietst.

Dag 21

72,3 kg

buikomtrek 96 cm

Mijn buikomtrek is weer zoals vorige week, oef! Maar mijn gewicht is niet gedaald, waarschijnlijk komt dit omdat mijn maandstonden er zitten aan te komen, dus maak ik mij geen grote zorgen.

Ik stapte niet elke dag voldoende, maar ik ging 2 keer naar de stad met de fiets.

Ik merk dat mijn armen steviger worden en mijn shorts minder spannen rond mijn billen. We gaan dus de goede kant op!
Het fietsen lukt ook al heel wat beter. Ik ga vlotter de brug over, ben minder buiten adem en kan sneller fietsen.
Op tijd gaan slapen wordt moeilijker, ook al merk ik dat ik dan de volgende dag vermoeider ben, tijd om extra te letten op mijn slaapgewoontes.

Dag 28

71,9 kg

buikomtrek 96 cm

Ik ging twee dagen na elkaar met de fiets naar de stad. Ik merk dat ik dan minder gemotiveerd ben om de rest van de week nog te fietsen. Dit wordt dus een aandachtspunt voor volgende week aangezien ik dan opnieuw twee dagen na elkaar een afspraak in de stad heb en het risico bestaat dat ik daarna niet meer met de fiets ga rijden.

Deze week stapte ik opnieuw vijf dagen voldoende.

Om sneller te vermageren wordt het tijd dat ik beter op mijn voeding ga letten. Dit is voor mij duidelijk een moeilijk punt.
Ook het slapen lukt nog steeds niet goed. Volgende week beter!

Dag 35
72 kg
buikomtrek 96,5 cm
Dit ziet er niet zo goed uit! Maar ik heb een verklaring: deze week liet ik een plekje weg halen op mijn grote teen, de wonde werd genaaid waardoor ik niet goed kon (en kan) stappen. Drie dagen later stootte ik mijn andere voet met als resultaat een grote snee in mijn andere grote teen. Sindsdien mank ik aan twee kanten. De snee geneest goed, maar ik heb zo mijn twijfels bij de genezing van die genaaide wonde. Komende week zal ik dus opnieuw niet veel kunnen stappen.
Daarbovenop kwam nog een familiefeest met veel te veel (en veel te lekker) eten. Van de taarten at ik slechts twee kleine stukjes. De aperitiefhapjes heb ik wel gegeten, maar dat waren er gelukkig niet zo veel. Het hoofdgerecht was ook heel lekker, maar ik heb me kunnen beperken tot kleine porties. Maar toen kwam er een tweede dessert met verschillende soorten kaas, een dessert met fruit en mascarpone, neuzekes, dadels, vijgen, ... ik heb van alle soorten kaas een klein stukje geproefd, een potje fruit met mascarpone en een dadel gegeten en mij beperkt tot één neuzeke.
Komende week zal ik extra letten op mijn voeding en proberen drie keer te gaan fietsen aangezien ik deze vorm van beweging wel kan doen met pijnlijke tenen.

Dag 42
71,5 kg
buikomtrek 96 cm
Jihaaa!
Dat ziet er goed uit! Ik ben superblij met dit resultaat! Maar ik heb er dan ook hard voor gewerkt.
Ik lette op mijn voeding: geen zoete tussendoortjes meer, kleinere porties, meer fruit en groenten, ...
Maar ik ging wel een keertje uiteten: een 3-gangen menu met een glas kir.
Ik ben drie keer gaan fietsen deze week. Twee keer de gewone weg en één keer een beetje verder. Stappen lukte nog steeds niet goed, maar dinsdag mogen de draadjes uit mijn teen, dus vanaf dan zal ik wel weer beter kunnen stappen en opnieuw 5000 stappen per dag kunnen halen.
Voor volgende week staat er nog niets speciaals op het programma: geen etentjes, geen uitstapjes; ik heb drie afspraken in de stad waarvan twee op de zelfde dag gepland, maar die sluiten niet aan op elkaar, dus waarschijnlijk zal ik op één dag twee keer naar de stad fietsen en een andere dag één keer.
Hopelijk haal ik zo tegen eind volgende week 71,0 kg.

Dag 49
71.4
buikomtrek 96 cm
Deze week reed ik drie keer naar de stad met de fiets.
Verder lette ik nog wat op mijn eten.
Mijn buikomtrek blijft al een tijdje gelijk, maar ik krijg wel de opmerking dat ik veel vermagerd ben. De meesten geloven zelfs niet dat ik 'slechts' 2,5 kg vermagerd ben.

Dag 56
70.8
buikomtrek 96 cm
De herfst is in het land, dus mijn hoeveelheid beweging neemt meteen een duik al probeer ik toch nog 5000 stappen per dag te halen.
Verder blijf ik letten op mijn voeding. Geen ongezonde tussendoortjes meer. Ik moet wel weer meer water gaan drinken.

Dag 63
70,2 kg
buikomtrek 96 cm
Wat ben ik blij! Die '6' op de weegschaal komt nu toch wel heel dichtbij!
Ik ben nu twee maanden bezig met op mijn voeding te letten, meer bewegen, proberen vroeger te gaan slapen en meer te drinken en ik ben al 3,5 kg kwijt.
Deze week kocht ik het eerste boek 'Nooit meer Dieten' van Sandra Bekkari. De bedoeling is om (nog) gezonder te eten en om gezonde tussendoortjes te maken voor mij en de kinderen. De kinderen eten namelijk veel (ongezonde) koeken. Ze eten in de voormiddag een stuk fruit op school en in de namiddag een koek, als ze thuiskomen eten ze nog een koek en als er in de klas een feestje was hebben ze op één dag drie zoete tussendoortjes gegeten. Dus wil ik hen zeker één keer per dag een gezond tussendoortje geven ipv een koek.
Verder zou je je van het gezonde eten van Sandra Bekkari beter voelen, fitter, er beter uitzien, ... dus daar doen we het ook voor. En de Sana-methode (leefwijze van Sandra Bekkari) sluit volledig aan bij de punten waar ik probeer op te letten.
De vooruitzichten op het vlak van mijn gewicht voor volgende week zijn iets minder goed: we gaan een paar dagen naar zee, daarna uiteten en dan nog een citytrip. Ik hoop maar dat het me lukt om toch redelijk gezond te blijven eten.

Hoe gaat het bij jou? Voel je ook dat je meer spieren krijgt? Of is jouw buikomtrek al verminderd? Of misschien is jouw gewicht al gezakt?
Laat het gerust weten in een reactie hieronder.

Vermageren zonder dieet

Toen ik 'jong' was (alsof ik nu oud ben :-) ) had ik geen problemen om mijn gewicht te behouden. Ik kon eten en drinken wat ik wou en toch bleef mijn gewicht rond het zelfde getal hangen.

Dit veranderde toen ik mijn eerste kindje kreeg. Ik kwam zo'n 15 kg bij tijdens de zwangerschap en een combinatie van slechte gewoontes zorgde er voor dat er 7 kg bleef aan plakken.

Aangezien we toch een tweede kindje wilden, vond ik het niet nodig om al mijn zwangerschapskilo's kwijt te geraken vóór mijn volgende zwangerschap (grote fout! als ik het opnieuw kon doen, zou ik wel eerst die kilo's proberen kwijt te raken en dan pas aan een tweede kindje beginnen).
Mijn tweede zwangerschap leverde mij (naast een wolk van een baby) zo'n 11 kilo op, bovenop die 7 kilo die ik vooraf al te veel had.

De eerste maanden gingen de kilo's er goed af. Maar om één of andere reden kwamen die verloren zwangerschapskilo's er na verloop van tijd weer bij.

Nu, drie jaar later, weeg ik 10 kilo meer dan mijn gewicht vóór mijn eerste zwangerschap.

Ik weet dat gewicht niet alles is, in de eerste plaats moet je je goed in je vel voelen en daarnaast doet het uitzicht van de lichaam ook veel. Bij mij is alles mooi in balans, ik ben overal bijgekomen, waardoor het niet zo opvalt dat ik 10 kilo te veel weeg.

Wat mij vooral de ogen heeft geopend is dat ik een paar maanden geleden een jurkje kocht om naar een huwelijksfeest te gaan en dat het mij na amper twee maanden niet meer flatteerde. Als ik zo door zou gaan zou ik binnenkort 15 kilo te veel wegen en dan 20 kilo en dan ...

Tijd voor actie!

Ik geloof niet dat diëten die je leefwijze volledig omgooien kunnen werken, of toch zeker niet voor mij. Ik kan me niet inbeelden dat ik bijvoorbeeld geen chocolade meer zou eten en twee maal per week naar de fitness zou gaan.
Diëten die bepaalde voedingsgroepen afschaffen, vind ik ook geen goed idee. Nooit meer aardappels eten? Nee, daar begin ik niet aan. Niet dat ik zo'n grote aardappel fan ben, maar afgewisseld met rijst, couscous, pasta, ... is een paar stukjes aardappel bij een maaltijd wel eens lekker.

Ik wil werken op vier punten:

• slapen
• bewegen
• drinken
• eten

Slapen

Voldoende slapen is nodig om overdag goed te kunnen functioneren, dat weet waarschijnlijk iedereen ondertussen. Maar als je moe bent ga je ook sneller naar ongezond voedsel grijpen. Het is nu eenmaal gemakkelijker om een pizza in de oven te schuiven dan groenten snijden, vlees bakken, aardappelen koken, ...

De hoeveelheid slaap die je nodig hebt, verschilt voor iedereen. Wij zijn lange slapers (de kinderen gelukkig ook). Acht uren slaap is voor ons een minimum, met negen uur ben ik blij en mijn partner zou wel nog meer slapen als hij er de tijd voor had.

Andere mensen hebben (veel) minder slaap nodig of denken dat ze genoeg hebben met slechts een paar uurtjes slaap per nacht.

En inderdaad: slapen is/lijkt verloren tijd, maar na voldoende nachtrust heb je de volgende dag veel meer levenskwaliteit, je bent minder humeurig, hebt meer energie en krijgt meer dingen gedaan.

Er wordt gezegd dat je best elke dag (ook in het weekend) rond het zelfde uur opstaat. Daar kan ik in komen, maar aanlokkelijk is het zeker niet. Met kinderen in huis is het in ieder geval een stuk gemakkelijker om elke dag rond het zelfde uur op te staan. Probeer in ieder geval het verschil tussen werkdagen en rustdagen niet té groot te maken. En als je in de week voldoende slaapt, hoef je in het weekend niet bij te slapen.

Hoe begin je er aan?

Bedenk eens hoe laat je meestal gaat slapen. Ga dan, vanaf vanavond, een half uurtje vroeger naar bed. Hou dit een paar dagen vol.

Word je 's morgens vroeger wakker dan nodig en ben je uitgeslapen? Ga dan 's avonds een kwartiertje later naar bed.

Word je 's morgens nog steeds met de wekker wakker of voel je je overdag slaperig? Ga dan 's avonds nog een halfuurtje vroeger naar bed.

Zoek op deze manier wat voor jou het ideale moment is om te gaan slapen.

Ik probeer elke avond tegen 22u in bed te liggen en ik word rond 7u wakker (dankzij de kinderen die dan bij ons in bed komen liggen).

Bewegen

Zoals ik al zei heb ik geen zin om wekelijks naar de fitness te gaan. Ik hou er niet van om in groepen vreemde mensen terecht te komen. Versta me niet verkeerd, ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar ik word heel onzeker bij groepen mensen die ik niet (goed) ken.

Dus zocht ik naar een andere manier om te bewegen. Ik besefte dat bewegen niet per se betekent dat je moet zweten in de gymzaal, elke stap die je zet, is een beweging en is goed voor je.

Ik draag al een hele tijd het sporthorloge Garmin Vivosmart HR. Deze houdt mijn stappen bij, het aantal trappen die ik opgelopen heb en het aantal minuten intensieve training per week. Als ik hem via Bluetooth verbind met mijn smartphone zie ik in mooie grafiekjes hoeveel beweging ik heb gehad.
De laatste weken (toen ik veel bij kwam) merkte ik dat ik met moeite nog 3 000 stappen per dag zette. Dit is natuurlijk veel te weinig. Vaak wordt gezegd dat je 10 000 stappen per dag moet halen, maar zeker voor mensen met een zittend beroep is dat moeilijk haalbaar.

Mijn principe is dat je beter een haalbaar doel kunt stellen dan dat je gefrustreerd geraakt omdat je een veel te hoog doel nooit kan bereiken.

Behalve dat beweging goed is voor je lichaam in het algemeen, zorgt beweging ook voor een betere darmdoorstroming. En dit is ook noodzakelijk om je goed in je vel te voelen en om te vermageren.


Hoe begin je er aan?

Wil je graag sporten? Doe dat dan! Zoek geen uitvluchten en ga gewoon na het werk of in de middagpauze sporten.
Ben je, zoals ik, een type dat liever niet sport? Zet dan meer stappen en bouw meer beweging in in het dagelijks leven (dit geldt natuurlijk ook voor mensen die graag sporten).

Woon of werk je in een gebouw met een lift? Begin dan met de trap te nemen als je naar beneden gaat. Desnoods begin je met slechts één verdieping per keer. Lukt het om één verdieping naar beneden te komen zonder buiten adem te zijn? Ga dan twee verdiepingen met de trap naar beneden. Kan je het hele eind met de trap naar beneden? Begin dan een verdieping te voet naar boven te gaan en bouw dit op tot dat je zowel naar beneden als naar boven de lift niet meer nodig hebt.

Parkeer je normaal zo dicht mogelijk bij de deur? Zet dan nu de wagen een paar plaatsen verder.

Ben je vergeten om iets mee te brengen naar beneden? Haal het dan zelf in de plaats van dit te vragen aan de kinderen of aan je partner.

Als je de was wil ophangen of plooien, zet dan de wasmand een eind weg van de wasdraad of de tafel, zo kan je bij elk stuk dat je wil ophangen of plooien een aantal extra stappen zetten. Geplooide handdoeken naar boven brengen? Als ik veel tijd heb en nog niet veel stappen dan doe ik dat stuk per stuk.

Als je aan het telefoneren bent, kan je rondjes lopen in de tuin of rond de tafel. Doe dit enkel als je alleen thuis bent want niet alle huisgenoten vinden dit even leuk.

Heb je tijd, dan kan je ook een dagelijkse wandeling inbouwen. Wil je niet zinloos wandelen dan kan je elke keer een paar lege glazen potten of flessen mee nemen en droppen in de glascontainer om daarna via een omweg naar huis te gaan. Maak je gebruik van een strijkdienst op wandelafstand dan kan je even goed de was te voet ophalen. Ik geef toe dat het er gek kan uit zien als mensen me met mijn proper gestreken hemden over straat zien lopen, maar dat maakt mij niet uit, ondertussen heb ik weer wat meer stappen gezet.

Heb je een winkel op fietsafstand, ga dan met de fiets in plaats van met de auto. Onze wekelijkse boodschappen doet mijn vriend met de auto, maar tussendoor kan ik met de fiets naar de Aldi of de bakker. Hiervoor moet ik in het totaal een kleine tien kilometer fietsen waar ik ongeveer een half uurtje over doe. En met mijn fietszakken kan ik toch aardig wat zaken mee brengen.

Mijn doel is om dagelijks 5 000 stappen te zetten en minimum één keer per week met de fiets naar de stad te gaan.


Drinken

Water! Water! Water!

Duidelijk?

De beste drank die je kunt drinken is water. Het lest de dorst, maakt je niet dik en is gezond. Als je niet gewoon bent om water de drinken, zal je er in het begin wat moeten aan wennen. Bovendien zal je merken dat je darmen beter hun werk gaan doen als je meer water drinkt.

Ik hou niet van frisdrank, ook al kies je voor de 'light' of 'zero' versie, toch blijft het ongezond.

Koffie of thee kan je wel drinken (op voorwaarde dat je er geen suiker of honing bij doet), maar drink deze met mate.

Fruitsap is ook geen goede optie. In fruit zit namelijk veel suiker (natuurlijke suikers, dat wel, maar het blijft suiker). Als je een stuk fruit eet, krijg je naast de suikers ook vitamines en vezels binnen, maar bij fruitsap verdwijnen de natuurlijke vitamines tijdens het productieproces en bij veel fruitsappen zijn ook de vezels verdwenen. Wat blijft er over? Suiker!

En dan hebben we nog alcohol. Alcohol droogt het lichaam uit, dus kan het zeker niet als vervanging van water dienen. Daarnaast zitten in alcoholische dranken vaak suikers, en er zit alcohol in wat ook niet goed is voor het lichaam. Ik voelde mij meestal verplicht om cava te drinken tijdens feesten. Ik zwichtte voor het 'gepush' van mijn omgeving om toch maar een glaasje mee te drinken, terwijl ik het eigenlijk niet lekker vond. Dus heb ik mij sinds een paar maanden voorgenomen om enkel nog alcoholische dranken te drinken die ik lekker vind en als ik er zelf zin in heb. Ik vind het namelijk stom om extra calorieën in te nemen door iets te drinken wat ik eigenlijk niet lekker vind en dat niet gezond is. Ik weet dat veel mensen beweren dat een glaasje cava of wijn per dag geen kwaad kan of zelfs gezond is, maar ik heb daar mijn twijfels bij omdat volgens mij de negatieve effecten van alcohol zwaarder doorwegen dan de eventuele positieve effecten van andere stoffen in die dranken.


Hoe begin je er aan?

Een volwassene zou minimum een liter water per dag moeten drinken. Je mag gerust meer drinken, dus hou je vooral niet in. Als je meestal veel minder drinkt, zal je de eerste dagen je best moeten doen om deze hoeveelheid binnen te krijgen. Maar na een paar dagen ben je het gewoon en kan je niet meer zonder. Waarschijnlijk zal je dan ook merken dat je vaker moet plassen. Je lichaam zal zich aanpassen zodat je na een paar dagen niet meer zo vaak naar het toilet moet.

Zorg dat je steeds water bij de hand hebt.

Voorzie voor op het werk voldoende water. Werk je een volle dag, dan mag je gerust een liter water voorzien. Werk je een halve dag, voorzie dan een halve liter water. Krijg je gratis water op het werk? Vul dan steeds je glas of fles aan zodat je nooit zonder water komt te zitten.

Neem overal water mee: in de wagen, op de fiets, als je je beurt moet afwachten bij de dokter of in het stadhuis, ... Je kan gemakkelijk overal water mee nemen in deze Dopper drinkfles.

Drink ook thuis voldoende. Zet een vol glas klaar op een plaats waar je vaak voorbij komt. Als je aan de computer gaat zitten of even rust neemt in de zetel, neem dan ook een glas water mee.

Als je echt niet zonder frisdrank of fruitsap kan, beperk je dan tot één glas (20 cl) per dag en neem de tijd om er écht van te genieten.

Wil je geen zuiver water drinken dan kan je een schijfje citroen of appelsien in je glas water leggen, zo krijgt het water toch een licht smaakje.

Drink overdag voldoende zodat je 's nachts geen dorst hebt. Het is geen goed idee om 's avonds een glas of een fles water mee te nemen naar bed. Als je 's nachts water drinkt word je wakkerder dan dat je gewoon even de ogen opent, je omdraait en verder slaapt. Daarnaast zal je door het vele drinken 's nachts uit bed moeten om te plassen, terwijl je lichaam er normaal gezien net voor zorgt dat je 's nachts minder urine aanmaakt zodat je niet moet opstaan om te plassen. Het lichaam wordt 'nachtelijk drinken' snel gewoon waardoor je het gevoel hebt dat je niet zonder kan. Dus, tenzij op doktersadvies of tijdens een ziekteperiode, geen water mee nemen naar bed.

Mijn doel? Moeilijk uit te drukken. Voldoende water drinken, enkel in uitzonderlijke gevallen een glas frisdrank, sap of alcohol drinken.



Eten

Deze manier van vermageren is geen dieet. Hier komt dus geen lijst van voedsel dat je niet meer mag eten of dat je niet mag combineren met andere producten.

Het voornaamste is om je gezond verstand te gebruiken.

Probeer ongezond voedsel te beperken en veel groenten en fruit te eten.

Bij veel mensen moeten ook de porties beperkt worden. Yep, bij mij ook. Toen we deze zomer op reis gingen met een groep vrienden, aten we een vier-gangen menu. Iedereen was aan het klagen dat het zo veel was, dat ze het niet op kregen en de meesten lieten van elke gang een deel staan. Ik niet! Ik at met gemak alles op en als ze nadien nog een doos chocolaatjes op de tafel hadden gezet, zou ik met veel smaak daar ook nog van gesnoept hebben. Toen besefte ik dat er iets grondig mis was met mijn eetpatroon.

Heel wat mensen hebben last van voedselallergieën of -intoleranties. Toen mijn jongste zoon een paar dagen oud was en de vroedvrouw op bezoek kwam om me te helpen met de borstvoeding, zag ze mijn ontbijttafel staan en zei ze meteen dat ik moest stoppen met koemelk drinken en chocolade eten. Dit zou het buikje van mijn zoontje ten goede komen en zelf zou ik sneller mijn oud gewicht terug krijgen. En ze had gelijk! Sindsdien dronk ik rijstmelk en een hele tijd at ik niets waar chocolade in zat. Zo'n jaar geleden begon ik wel weer koemelk te drinken en chocolade stond al een hele tijd weer op het menu. Maar ik voelde dat mijn darmen niet echt akkoord waren. Mijn acupuncturist zorgde voor een nieuwe wake-up-call en sinds onze reis deze zomer drink ik opnieuw geen koemelk meer.


Hoe begin je er aan?

Ontbijt

Eet zo weinig mogelijk wit brood, kies liever voor bruin- of meergranenbrood.

Kies liever voor kaas of vlees dan voor choco, hagelslag, speculoos(pasta), ... op de boterham.
Varieer! Een dag brood, een dag ontbijtgranen, een dag havermoutpap, ...

Heb je de gezellige gewoonte om elke zondag ontbijtkoeken te eten, dan hoef je dit niet op te geven. Eventueel kan je één koek minder eten en vervangen door een bruin broodje met beleg of door ongezoete yoghurt met fruit of je kan eens chocolade- of suikerbrood kopen in de plaats van ontbijtkoeken.

Let op met ontbijtgranen! Die lijken vaak gezonder dan ze echt zijn. De grote merken laten ons graag geloven dat je vermagert door hun ontbijtgranen te eten en als je op de doos kijkt, lijkt het inderdaad dat je per portie niet veel calorieën inneemt. Maar kijk dan eens hoe groot die portie is. Meestal is dit 30 gram. Ik kan je verzekeren dat ik niet voldoende heb met 30 gram ontbijtgranen. Voor mij is 50 gram realistischer, maar dat wil dus wel zeggen dat ik heel wat meer calorieën binnen krijg dan er op de doos staat.

Middag- en avondmaal

Kies een klein bord voor een warme maaltijd. Hierdoor ga je minder eten.

Zet de kommen op de tafel en schep zelf je eigen bord op, zo kan je kiezen hoeveel je neemt. Mijn partner heeft namelijk de gewoonte om mij elke keer veel te veel op te scheppen waardoor ik geneigd ben om meer te eten dan nodig is.

Wissel af tussen aardappelen, rijst, couscous, pasta, ... en eet er niet te veel van.

Gebruik niet te veel olie of boter bij het koken.

Eet zo weinig mogelijk saus. Mayonaise is heel vet, in ketchup zit veel suiker, ... Maar ook kaassaus is niet gezond en mag dus niet dagelijks op het menu staan.

Eet je graag twee keer per dag warm, dan is dat geen probleem zolang je niet te veel eet en zo gezond mogelijk.

Eet je liever twee keer per dag brood, dan kan dat ook. Eén van de twee keren kan je er bijvoorbeeld wel komkommer of tomaatjes bij eten.

Ga je graag op restaurant dan hoef je dat ook niet te beperken. Je kan wel kiezen voor gezondere maaltijden of rijst vragen in de plaats van frietjes, een dessertje delen, een 3-gangen menu kiezen in de plaats van 4-gangen, ...


Tussendoortjes

Gebruik ook hierbij je gezond verstand.

Ontbijt je om 9u en is het middagmaal al om 12u dan hoef je in de voormiddag geen tussendoortje te nemen.

Een stuk fruit is ideaal als tussendoortje in de voormiddag. In de namiddag is dit meestal niet voldoende om tot het avondmaal rond te komen. Beperk het aantal porties fruit tot maximaal 5 per dag. Zoals ik eerder al zei, zit er in fruit namelijk veel suiker (naast vitamines en vezels). Tot maximaal 5 porties per dag weegt het goede van de vitamines en vezels door tegenover de suikers. Maar als je nog meer fruit eet, neemt je lichaam de vitamines niet meer op waardoor het positieve van fruit niet meer opweegt tegen het negatieve van de suikers.

In de namiddag kan je kiezen voor ongezoete yoghurt met stukjes vers fruit.

Als je van noten houdt, kan je die ook als tussendoortje eten, maar ook hierbij niet overdrijven. Een handvol per dag is zeker voldoende.

Ben je verlekkerd op een koekje of een stukje chocolade in de namiddag, dan kan je dit blijven eten zolang het iets kleins is. Het is namelijk de bedoeling dat je je goede gewoontes volhoudt en niet opgeeft na een paar weken omdat je veel te veel zin hebt in koekjes of chocolade.

Na het avondmaal hoef je niets meer te eten, ook al hebben veel mensen die gewoonte. Dus kan je deze gewoonte beter afleren of vervangen door iets kleins kort na het avondmaal.

Mijn doel? Kleinere porties eten, gezondere tussendoortjes, de dagelijkse boterham met choco vervangen door gezondere alternatieven.

Nog enkele opmerkingen en tips

• Ik ben geen deskundige. De bovenstaande manier om te vermageren is er gekomen uit eigen ervaring en omdat ik te 'lui' ben om een echt dieet te volgen. En aangezien ik denk dat er nog mensen in deze situatie zitten, wil ik mijn ideeën delen.
• Gebruik je 'gezond verstand'. Niet enkel op het vlak van wat je gaat eten, maar ook op het vlak van de doelen die je stelt. Probeer niet minder te wegen of er magerder uit te zien dan gezond voor je is.
• Het is soms beter om er iets volumineuzer uit te zien en gelukkig te zijn dan graatmager en ongelukkig.
• Volg het advies van je arts. Mag je niet veel bewegen omwille van je hart of longen, kan je bepaalde bewegingen niet maken: vraag dan bewegingsadvies aan je arts. Heb je een voedselallergie of -intolerantie: hou je dan aan de aanbevelingen van een deskundige.
• Tijdens, of vlak voor, de menstruatie kan je meer wegen of er dikker uit zien dan tijdens de rest van je cyclus. Wees je hiervan bewust zodat je niet gaat panikeren. Heb je even een (chocolade)vreetbui tijdens je menstruatie geef er dan een beetje aan toe, maar probeer niet te overdrijven. Het is niet de bedoeling dat je in een periode waarin je je al niet goed voelt (wat bij veel vrouwen toch het geval is tijdens de menstruatie) nog slechter gaat voelen omdat je niet mag eten wat je wil. Wees er jezelf wel van bewust dat wat je extra eet tijdens de menstruatie er ook zal blijven aan plakken.
• Spieren wegen meer dan vet. Als je meer gaat bewegen en dus spieren kweekt, zal je wel vet verliezen, maar het is mogelijk dat je gewicht slechts heel traag daalt, hetzelfde blijft of zelfs stijgt. Kijk daarom ook naar het uitzicht van je lichaam. Misschien valt het verloren vet aan je buik nog niet op, maar zie je wel dat je armen en billen al wat steviger geworden zijn.
• Spieren verbruiken meer energie dan vet. Dus hoe meer spieren je hebt, hoe meer energie je nodig hebt om je lichaam in stand te houden en dus mag je dan wat meer eten (of zal je sneller vermageren als je het zelfde blijft eten).
• Ik hou wekelijks mijn vorderingen bij. Mijn gewicht en de omtrek van mijn buik schrijf ik op zodat ik het verschil zie. Je kan dagelijks op de weegschaal staan, maar dit kan een verkeerd beeld geven. Ik heb al gezien dat ik na een ongezonde dag toch minder woog. Dit mag je natuurlijk niet als bewijs zien dat je ongezond mag eten en toch gaat vermageren. Na een paar dagen zal het gewicht er toch beginnen aanplakken.

*** Deze blog kan links naar een partnerprogramma bevatten ***

Kinderuitspraken

Kinderen hebben heel veel fantasie en linken dingen aan elkaar die voor ons onzin lijken, maar voor hen echt zijn.
In ons gezin is dit net zo.
Hier vind je een bloemlezing van de gesprekjes die ik met mijn zoontjes voerde, en dan vooral met mijn oudste zoon die toen 4 jaar was. Onze jongste zoon was toen 1,5 tot 2 jaar, maar hij is pas redelijk beginnen praten toen hij bijna 2,5 jaar was.

Met mijn twee slapende kinderen in de wagen schuif ik aan aan een rotonde. Plots hoor ik de sirene van een ambulance. Ik zet de wagen snel aan de kant zodat de ziekenwagen door kan rijden. Mijn oudste zoon wordt gewekt door het lawaai en ik vind het het ideale moment om hem uit te leggen dat je aan de kant moet gaan als er een ambulance met sirene en/of lichten aan komt. "Maar wat gebeurt er als de auto's niet aan de kant gaan?", vraagt hij, maar hij heeft al meteen zelf het antwoord klaar: "Dan stapt de meneer uit en roept: (en mijn zoontje roept zo luid en boos hij kan) "Ga weg! Ga weg!". Even vreesde ik dat kleine broer zou huilen van de schrik door die boze toon, maar uiteindelijk was ik het die traantjes liet ... van het lachen.


---


In de auto op de achterbank:

Kleine broer stoot geluidjes uit, hij kan nog niet echt praten.
Grote broer: "Stil zijn, broer, anders gaat mama verkeerd rijden!"

---

Mijn vier-jarige zoon zit aan de ontbijttafel met een ontbijtkoek:

"Kijk, ik eet een drie-clairtje!"

---

We kijken samen naar het 13u journaal op één en zien het bericht over de verjaardag van Will Tura.
Ik leg uit aan mijn oudste zoon dat die zanger vandaag jarig is. Zijn reactie:

"Dan moeten we bloemen plukken en dan een gaatje in de tv maken zodat we de bloemen kunnen geven."


---


Na een verkwikkende ochtenddouche, kom ik naar beneden.
Mijn jongste zoon toont een giraf en zegt trots: "paaa". "Jaaaa, een paard!" Welja, eigenlijk een giraf, maar ik ben super blij dat hij een woordje zegt omdat we soms beginnen te twijfelen aan de taalontwikkeling van onze 2-jarige.
Maar plots loopt er melk uit ons klein mannetje zijn mondje. Als baby spuugde hij ook al als hij kaka moest doen en nu heeft hij weer zo'n periode.
Grote broer reageert: "Kijk, broer is overgegeeft!"


---

Papa herstelt de deur van de koelkast. Onze 4-jarige komt er bij staan.
"Ik ga aan mijn vriendje vertellen dat papa de dijskast kapot gemaakt heeft."
Ik dacht dat ik hem verkeerd begrepen had en vraag: "De wát?".
"De dijskast!"

Pas 's avonds begrijp ik waarom hij dat verkeerd zegt als ik hoor wat mijn vriend zegt: "Ga je de kaas in d'ijskast leggen?"

Later valt het mij op dat zijn ijsjes ook vreemd klinken. Ons zoontje eet geen 'ijsjes', maar 'nijsjes'.
Natuurlijk, want hoe vaak vragen wij niet: "Wil je 'n ijsje?"

---

Onze oudste zoon is nog niet zo vertrouwd met poezen, maar vandaag, na schooltijd, komt er een kat naar ons dus waagt hij zijn kans om hem te aaien.
Hij aait wat onwennig en springt nu en dan giechelend achteruit.

"Mama, ik zat tegen de staart."
Ik leg uit dat je de staart wel mag aaien, maar dat je er niet mag aan trekken.
"Ja, want anders is de staart er af en dan moet je naar 't spoed. En dan moeten ze de staart er weer aan doen en dat gaat niet goed. Misschien moeten ze het dan met plakband doen en dat heeft de poes niet graag."

---

Mijn oudste zoon eet een chocolade muntje dat hij van de Sint gekregen heeft.

"Mama, er bestaan ook chocolade muntjes, hé?"
"En wat denk je dat je aan het eten bent?"
"Een centje!"

---

Deze middag komt Sinterklaas naar de school van onze zoon, dus wil ik vanmorgen polsen of mijn kleuter er zin in heeft.

"Wie komt er vanmiddag naar school?"
"Mama!"
"Ja, maar er komt nog iemand anders."
"Oma? ... Opa?"
"Nee, zij komen niet. Er komt iemand met zijn vriend."
"Mijn peter!"
"Nee, niet jouw peter." Maar dat was een goeie gok want zijn peter heeft een vriend.
"De vriend van mijn peter?"
"Nee, hij ook niet. De vriend is zwart."
"Zwarte Piet!"
"Ja! En wie nog?"
"Nog een zwarte piet?"
Pff, ik geef het op!
"Sinterklaas!"
Amaai, dat heeft lang geduurd.

Maar zoonlief zag het volledig zitten en heeft geen enkel traantje gelaten.

Een nieuwe berencake

Mijn jongste zoontje verjaart in de grote vakantie, dus mocht hij op het einde van het schooljaar zijn verjaardag vieren in de klas.
We mogen kiezen wat we met de jarige meegeven naar school. Uitdeelcadeautjes zijn een mogelijkheid, maar ik ben principieel tegen snoep en het geld dat je uitspaart aan kleine geschenkjes kan je nuttiger besteden, vind ik.
Dus werd het een klasgeschenk. Ik kocht een puzzel van 'De Speelgoeddokter' (een leuke tekenfilm op Disney Junior waar mijn zoontjes dol op zijn) en twee boekjes van 'Tip de Muis'. Zo hebben de kindjes wat nieuw speelgoed in de klas.

Daarbij koos ik voor een bruine berencake (ik had ook niet veel keuze want dit was de enige cake-mix die ik nog in de kast had liggen).
Zoals ik reeds in mijn vorige blog over berencake schreef, gebruik ik liefst cake-mixen waar je nog eieren, melk en boter moet aan toe voegen. En dit keer was dit dus een bruine cake van Milka.
In deze Milka-doos zit naast een zakje poeder ook een zakje Milka chocolade druppels. De bedoeling volgens de doos is om een ronde cake te maken waarop je de gesmolten chocolade druppels smeert, maar ik doe dit dus op mijn manier.
Als de cake klaar en afgekoeld is, doe ik de chocoladedruppels in een plastic zakje dat ik in een klein potje zet. Dit gaat in de microgolfoven om de chocolade te laten smelten. Op een laag vermogen en telkens slechts een 10-tal seconden. Hierbij moet je opletten dat de chocolade (en het zakje) niet te warm wordt want anders heb je verbrande chocolade en/of een gesmolten zakje (en ja, ik spreek uit ervaring). Ook het potje mag niet te warm worden want anders kan de chocolade ook verbranden. Om de tien seconden kneed ik het zakje zodat de chocolade goed gemengd wordt.
Als de chocolade goed vloeibaar is, knip ik een hoekje van het plasticzakje af. Afhankelijk van wat je er mee wil doen kan je een groter of een kleiner hoekje afknippen. Mijn hoekje was niet zo groot zodat ik goed in detail kon werken. En zo heb je dus een spuitzakje met chocoladesaus waarmee je de cake kan versieren.
Zoals je ziet op de foto had ik niet zo'n vaste hand, daarom heb ik de omlijning van de buik van de beer expres in hoekjes proberen afwerken, maar aan de pootjes en de lijnen op de buik zie je wel dat ik erg aan het bibberen was. Maar ik ben er zeker van dat de peutertjes en de eerste kleuters uit de klas van mijn zoontje dit niet erg vonden.

En mijn zoontje was dolgelukkig!

*** Deze blog bevat mogelijks partnerlinks. ***

Berencake

Maandag is Kwinten jarig. Hij wordt 6 jaar. Hij is de oudste zoon van onze beste vrienden. Mijn vriend heeft jarenlang met de papa van Kwinten in de klas gezeten en toen ik mijn vriend 10 jaar geleden leerde kennen, klikte het meteen ook met Kwintens ouders. Ondertussen is mijn vriend peter geworden van de oudste zus van Kwinten en in september werd ik meter van Kwintens kleine broertje. We zijn dus bijna familie geworden en ik kom regelmatig over de vloer bij hen. We helpen elkaar waar we kunnen: een beetje opruimen, kindjes hun pyjama aandoen, gerief uitlenen, ...
In de zomer had ik mijn bakvormen uitgeleend zodat ze een leuke cake zouden kunnen bakken.
En toen zag Kwinten mijn berenvorm. Hij wilde meteen ook zo'n cake, dus beloofde ik hem dat ik voor zijn verjaardag een berencake zou maken.

Dus stond ik zaterdag in de keuken met een prachtig idee, hopend dat het zou lukken.
Normaal maak ik een gewone witte of bruine cake en werk ik die achteraf af met bruine of witte chocolade om de oogjes, pootjes en het snoetje duidelijker te maken. Maar dit keer wilde ik de details meteen in bruine cake doen, dan een laagje witte cake en daarna de rest van het deeg afwisselen om zebra-strepen te krijgen.

De cake-mixen uit dozen waar je zelf nog eieren, boter en melk moet aan toevoegen vind ik heel lekker, die smaken even lekker als een volledig zelfgemaakte cake.
Ik vond nog een doos witte cake in de kast, dus begon ik mijn deeg te maken. Als het deeg klaar was, schepte ik een deel over in een andere pot en zeefde ik cacao-poeder bij de rest van het deeg om bruin deeg te hebben.

Mijn vorm vette ik in met een spuitbus. Daarna deed ik een deel van het bruine deeg in een plastic zakje en knipte ik de punt er af om een spuitzak te hebben.
Ik spoot bruin deeg op de oren, ogen, snoet, pootjes en de navel.

Volgens het recept liet ik de oven voorverwarmen op 160 graden en bakte ik de cake zo'n 10 minuten totdat het hard was.
Dan deed ik een laag witte cake over de bruine delen. Ik had blijkbaar te weinig deeg apart gehouden als wit deeg, dus goot ik het er allemaal in.

Opnieuw liet ik dit bakken, maar ik was een beetje ongeduldig waardoor ik te snel het overige, bruine deeg er bij deed en dit door het witte deeg zakte.
Zo zag de gebakken onderkant van de beer er uit.

Toen hoopte ik nog dat de snoet en de pootjes er goed uit zouden zien.
Ik liet de beer zo'n 10 minuten afkoelen in de vorm en draaide hem daarna om op een taartrooster.

Dit was niet wat ik hoopte te zien!
Op de foto valt het allemaal nog mee, maar als je goed kijkt zie je dat het snoetje en de rechter poot niet aan elkaar hangen. Een aantal van de bruine stukken waren in de vorm blijven plakken en heb ik er uit gepeuterd en toch nog op de cake gelegd. Enkel de oogjes en de oren waren wel goed gelukt.
Ik ga dit zeker nog eens proberen, maar misschien moet ik na het invetten van de vorm toch nog bloem strooien en ik ga op het internet tips zoeken hoe ik het de volgende keer beter kan doen.

Maar, het allerbelangrijkste, de cake was superlekker!

Pop-up kaart

Voor verjaardagen en andere feesten maak ik graag zelf een kaartje of een geschenkje. Meestal heb ik al lang een goed idee, maar begin ik niet op tijd. Ook deze week was het weer zover.
Mijn nichtje verjaarde vrijdag en mijn plan om woensdag een kaartje te maken viel in het water omdat ik een verjaardagsfeestje, waar mijn zoontjes en ik op verwacht werden, vergeten was.
Dus ben ik pas donderdagavond begonnen met het kaartje en heb ik het vrijdagmiddag afgewerkt.
Ik stuur mijn kaartjes niet met de post op, maar ik neem er een foto van en stuur die per mail door en geef het kaartje af de eerstvolgende keer dat ik de jarige zie.

Mijn allereerste pop-up kaart was heel eenvoudig. Drie gestapelde geschenkjes met een babyprint als voorkant van het kaartje. Dit kaartje was voor iemand die haar zwangerschap aangekondigd had en ik heb het 's avonds gemaakt om het haar de volgende dag te kunnen geven.

Dit keer wilde ik opnieuw een pop-up kaart maken, maar het mocht al wat ingewikkelder zijn. Al doende leert men, dus geef ik hieronder mijn tips mee.

Voor dit kaartje zocht ik een mooi voorbeeld op internet met een printbaar patroon.

Het meest ideaal had ik het patroon geprint op het kaartje, maar ik wilde liever dik papier gebruiken en ik denk dat mijn printer dit niet had aangekund.
Ik knipte het patroon en het kaartje op A5 formaat (halve A4).
De kaart-vouwlijn op het patroon moest mooi in het midden van het kaartje komen, dus heb ik een boordje van het patroon omgevouwen waardoor ik het ook gemakkelijk kon vastmaken aan het kaartje.


Leg het patroon op het kaartje en snij alle lijntjes (niet de vouw lijnen) met een hobby mes. Ik gebruikte een lat om mooi recht te snijden.

Als alles gesneden is, is dit het resultaat.
Nu komt het moeilijkste werk: vouwen.
Ik ben begonnen met de kaart in twee te vouwen, maar natuurlijk enkel de zijkant en niet de tekening.

Het gemakkelijkste is om onderaan de kaart te beginnen. Door de kaart een beetje dicht te vouwen, lijkt de tekening zichzelf al te vouwen, maar zeker met de smalle stukjes was het niet gemakkelijk om alles goed te krijgen.

En dit was het resultaat na het vouwen.
Voor de buitenkant koos ik opnieuw dik papier omdat ik met mijn eerste pop-up kaart gemerkt had dat dun papier begint te golven als je het op elkaar lijmt.
Je kan allerlei kleuren papier gebruiken, ook met een motief op, maar om de tekening het mooist te laten uitkomen kan je best papier kiezen met een gekleurde achterkant.

Snij eerst de buitenkant van het kaartje in het juiste formaat, vouw het dubbel en doe dan lijm op het blad met de tekening, zo ben je zeker dat je de tekening niet vastlijmt.
Gebruik geen lijm op waterbasis (vb kinderlijm) want die doet het papier erg golven, maar dringt ook in het papier. Een lijmstift is ideaal, maar doet dun papier golven.

En als alles goed gegaan is, is dit het resulaat!